The Ultimate Guide To maze gaon nibandh in marathi

The Ultimate Guide To maze gaon nibandh in marathi

Blog Article

पुरुष शेतात मशागत करतात आणि स्त्रिया खांद्याला खांदा लावून काम करतात आणि घर आणि मुलांची काळजी घेतात. याउलट मुले गावातील शाळेत सकाळचा आनंद घेतात.

सावंतवाडी बद्दल मला तुम्हाला काही सांगायची गरजच नाही. आमच्या इथला हापूस, काजूगर, सुपारीच्या बाग संपूर्ण जगात प्रसिद्ध आहेत. आमच्या आजोबांनी सुद्धा ५ मोठ्या बागा तयार केल्या आहेत आणि मी दरवर्षी फक्त आंबे कधी येत आहेत याची वाट पाहत असतो.

वन्यजनांचं आवास, हरित आणि भव्य वातावरण - हे सर्व माझं गाव चित्रपटांचं एक अंश आहे.

गावी गेलो की दिवस कसे भराभर निघून जातात तेच कळत नाही. कारण तिकडे ही माझे दोन मित्र आहेत ज्यांची नावे दिन्या आणि राजू आहेत.

गाव अगदी शांतताप्रिय आणि गुण्यागोविंदाने नांदत आहे. गावातील निम्म्याहून अधिक लोकी शेतकरी त्यामुळे निसर्गावर अफाट प्रेम असणारी माणसं या गावात राहतात.

गावचं स्वच्छतेचं समर्थन तीन आधारांत निर्मित, तीनांचं एक समृद्ध समर्थ गाव.

एक स्वप्नाचं स्थान, जिथे प्राकृतिक सौंदर्य, साने-गुरुजींची विरासत, आणि स्वच्छतेचं साकारार.

पक्ष्यांच्या जगातील विविधता मी तेथेच जाणली. आजीच्या हातच्या विविध पदार्थांचा पाहुणचार घेऊन मी जेव्हा निघतो तेव्हा आजी हातावर दही ठेवते. आपल्याकडे असे मानतात की, दूर निघालेल्या पाहुण्याला दही दिले तर तो लवकर परततो.

कोणतेही मतभेद नाहीत. काहीवेळा मतांमध्ये मतभेद असतात, परंतु ते अतिशय शांततेने हाताळले जातात.

गावकऱ्यांचा मुख्य व्यवसाय शेती आहे. ते देशाच्या कृषी उत्पादनाचे प्राथमिक स्त्रोत आहेत.

माझ्या गावात एक ग्राम पंचायत आहे. या पंचायतीत गावातील भांडणे सोडवली जातात. आमच्या गावात एक लहान पोस्ट ऑफिस देखील आहे, जेथे बँकेतील पैसे काढण्याची सुविधाही उपलब्ध आहे. माझ्या गावातील जास्त लोकसंख्या शेतावर निर्भर असल्याने गावात खूप सारे शेत आहेत, जेथे मक्की, गहू, भुईमुग, बाजरी इत्यादी पिके लावली जातात.

जशी आमची गाडी घराजवळ पोहचते मोती more info खुश होऊन उड्या मारू लागला. आजी आजोबा पण आमची वाटच बघीत होते. मला आजी आजोबाना आणि मोतीला बघून खूप आनंद झाला. 

स्वातंत्र्यानंतर खेडी लोकसंख्येसोबतच शिक्षणातही खूप प्रगत झाली आहेत.

शुद्ध पिण्याचे पाणी, वीज, आरोग्य केंद्र, शाळा, योग्य स्वच्छता या काही सुविधांचा गावात अभाव आहे. वातावरणात त्यांची गरिबी नेहमीच दिसते. गावात अजूनही पंचायती राज व्यवस्था आहे आणि ते सर्व कामांवर लक्ष ठेवतात. गावकरी सहसा खूप अंधश्रद्धाळू असतात.